سکوت بین حرف هایم..

دوباره زندگی بنظرم بی معنیو پوچ شد...

کاش دوباره نمیدیدمش...

بخصوص که بزرگتر و خوشتیپ تر و جذاب ترم شده بود.

فک.کنم اونقدر ضایه بازی در آوردم امروز که دلشو زدم قطعن!

سکوت بین حرف هایم.....

سیگما کسی بود که من از ته دلم دوستش داشتم و یروز زندگی بدون اون برام ممکن نبود..وقتی که رفت من حالم بد شد..فکر کردم نوشتن راه حله خوبیه که یادم بره..برا همین وبلاگ ساختمو شروع کردم به نوشتن..کم کم سیگما فراموش شد منم قاطیه روزمرگیام ...گاهی اوقات یادش میکردم و براش مینوشتم ..بعضی اوقات عصبانی بودم از دستش بعضی اوقات دلم براش تنگ میشد...اوضاع خوب بود اگه دوباره حرفی از اومدن سیگما نمیشد...من تقریبن به روال عادیه زندگی برگشته بودم که دوباره دیدمش...من بعد از رفتنش یه تابستون جهنمی رو پشت سر گذاشتم که بخاطر همون قضیه تا چندین ماه اوضاع بدنم بهم ریخته بود و اتفاقاتی برای جسمم افتاد که شاید خوب نباشه بنویسمشون.. للان دوباره بعد از دیدنش احساس میکنم اون تابستون تکرار شدش...من حالم بده!دیگه هیچ چیزی فک نمیکنم بتونه توی زندگی منو خوشحال کنه و عمیقن احساس میکنم همه چیز بی معنیه توی زندگیم،حالم از همه چیز بهم میخوره و از دیدن دوستلی صمیمی سیگما متنفرم...از دانشکده بدم میاد چون بازم احساس میکنم سیگما اینجاها راه رفته و حرف زده... از ته دلم دوست دارم بمیرم و فکر میکنم فقط مرگ میتونه پایان این رنج سکوت بین حرف هایم.....

دلم به بوی تو آغشته است سپیده دمان کلمات سرگردان خواب آلوده برمیخیزند و دهان مرا میجویند تا از تو سخن بگویم کجای جهان رفته ایی!؟ نشان قدم هایت چون دان پرندگان همه سویی ریخته است بازنمیگردی...میدانم! و شعر چون گنجشک بخارآلودی بر بام زمستانی به پاره یخی بدل خواهد شد... من این راه دراز را آمدم که تو را ببینم زمین شخم زده را دیده ام پاره خشت و ماه بُریده را دیده ام شگفت کودکان و پایمال علف ها را دیده ام  سایبانی خاک و شعله آه را دیده ام و  تو را ندیده ام...... شمس لنگرودی پ.ن:تو  اصلتا لنگرودیی و من عجیب عاشق شعرای این شاعر !   سکوت بین حرف هایم.....

کی رود رخ ماهت از نظرم...!!

لعنت بمن

لعنت بمن

لعنت...

کاش میمردم...

دلم برای صدای قشنگت تنگ شده لعنتی...

سکوت بین حرف هایم.....